Toen Marly op jonge leeftijd haar vleugels uitsloeg en het ouderlijk huis verliet om van Lottum naar Venray te verhuizen, had ze nog geen idee dat ze er jaren later weer haar intrek zou nemen. Toen de kans zich voordeed aarzelde ze echter geen moment en zette ze samen met haar man Jim de stap om terug te gaan naar haar roots.
Op een zonnige dag brengen we een bezoek aan Jim en Marly Zeelen in het pittoreske Lottum. Aan de Grubbenvorsterweg, te midden van een riante, weelderige tuin, genieten ze samen volop van het leven. Dochter Jannie (21) heeft net het nest verlaten en woont op kamers in America. Zoon Teun (23) woont thuis en verwacht begin 2025 samen met zijn vriendin te verhuizen naar hun nieuwbouwwoning op de Siebersbroek in Lottum.
Marly vertelt: “Mijn opa heeft dit huis in 1935 gebouwd en is hier met oma ingetrokken, nadat ze getrouwd waren. Ze kregen hier vijf kinderen, waaronder mijn vader die hier later is blijven wonen. Opa en oma woonden aan de ene kant van het huis, terwijl mijn vader, en later ook mijn moeder, aan de andere kant woonden”. Aan de achterkant van het huis bevindt zich een grote loods. Marly vervolgt: “Mijn opa, vader en vervolgens mijn broer runden hier Timmer- en Aannemersbedrijf Clabbers. Tegenwoordig wordt er nog dankbaar gebruik gemaakt van de ruimte als opslag of als locatie voor een feestje. Zelfs toen mijn broer en ik geboren waren, bleef mijn oma wonen in het huis: zij had haar eigen gedeelte op de benedenverdieping met keuken, woonkamer, badkamer en ook een eigen achterdeur. Maar we deelden één voordeur en ook de trap naar de bovenverdieping. Een dierbare herinnering die me bijblijft is van mijn oma die vaak zat te genieten in een hoekje van haar terras bij het zwembad.
Toen mijn ouders hier weggingen, woonde mijn oma er nog steeds en is mijn broer met zijn vrouw hier komen wonen. Een logische stap want hij was intussen in het bedrijf gekomen en heeft dit later overgenomen van pap. Mijn broer en schoonzus zijn na enige tijd verhuisd naar Venlo, de zaak draaide gewoon door. Toen oma verhuisde naar een verzorgingstehuis in Horst heeft het huis enige tijd leeg gestaan.”
Jim vult aan: “Nadat het huis een paar keer was verhuurd, werd ons de vraag gesteld of we interesse hadden hier te komen wonen. Wij hadden inmiddels een nieuwbouwwoning betrokken midden in het dorp en hadden oorspronkelijk geen intentie om dit huis te kopen.” Marly vervolgt: “Het fijne gevoel om weer terug te gaan naar de plek waar ik ben opgegroeid met de rijke familiegeschiedenis in combinatie met de ruimte die we hier hebben, heeft ons doen besluiten de woning te kopen. Dit is mijn thuis en heeft veel emotionele waarde voor mij. Ook vonden we het belangrijk dat het huis in de familie bleef. In 2003 trokken we in, Jannie was toen bijna een jaar. De verouderde woning was aan een opknapbeurt toe en we hebben binnen alles veranderd, met veel behoud van het authentieke karakter. Op de bovenverdieping zijn alle binnenmuren en muurkasten verwijderd en hebben we een badkamer gecreëerd.” Jim: “Ook de benedenverdieping is rigoureus aangepakt: de achterbouw is opnieuw opgemetseld en we hebben een ruimere woonkamer en een grote leefkeuken gemaakt. Daarbij vonden we het belangrijk om de uitstraling van de karakteristieke jaren 30 boerderijwoning te behouden.”
‘Het is mijn wens dat als we ooit kleiner willen gaan wonen, een van de kinderen het huis overneemt en dat het nog heel lang in de familie blijftʼ
Op de vraag wat het favoriete plekje is, antwoordt het stel in koor: “de tuin.” Jim: “In de zomer leven we buiten en bij warm weer vind je ons vaak in het tuinhuis. Ik vind het heerlijk om hier na een dag werken bij te komen en sport te kijken op tv. Ook maken we regelmatig een plons in het zwembad.”
Marly’s vader komt nog dagelijks aan op de Grubbenvorsterweg. Marly: “Hij komt dan even een praatje maken, rommelt wat in de loods en keert dan weer huiswaarts.” Jim en Marly zijn actief in het Lottumse verenigingsleven, beoefenen verschillende sporten en hopen in de toekomst nog regelmatig met de camper erop uit te trekken. Marly : “Niks heerlijker dan de vrijheid die een camper geeft. De ene dag rijd je 50 kilometer en pak je je fiets om de omgeving te verkennen en de volgende dag rijd je 100 kilometer en ontdek je weer iets nieuws. Het is mijn wens dat als we ooit kleiner willen gaan wonen, een van de kinderen het huis overneemt en dat het nog heel lang in de familie blijft.”
Aan deze reportage werkten mee:
